‘Had ik maar eerder grenzen gesteld, nu heb ik een kind dat steeds de discussie aangaat’
Tot het eind van het jaar interview ik wekelijks drie ouders met een bijzonder verhaal over hun seksleven en de invloed die het (willen) krijgen van kinderen daarop heeft of had, over hun eerste drie maanden als ouder én over de levensles die ze – tot nu toe – uit het ouderschap haalden.
Seksdagboek van Kevin: ‘Ik genoot van haar lichaam dat voller en ronder werd’
‘Ik weet nog dat ik seks helemaal in het begin van de zwangerschappen van mijn vriendin (inmiddels zijn er twee kinderen) een beetje spannend vond. Juist toen het nog zo pril was, wilde ik extra voorzichtig zijn.
Toen we tijdens de eerste echo een kloppend hartje zagen, viel dat weg. In welke fase van de zwangerschap mijn vriendin ook was, ik vond haar prachtig. Ze wás ook echt prachtig. Natuurlijk wilde ik, als zij daar ook voor te porren was, seks met haar.
Geen seconde had ik moeite met haar groeiende buik en de aanwezigheid van de baby. Wat ook hielp was dat ik wist dat het niet gevaarlijk was om seks te hebben. Ik genoot van haar lichaam dat voller en ronder werd, terwijl haar veranderende lichaam haar op momenten juist onzeker maakte. Soms wees ze me af en sprak ze daarna uit dat dat te maken had met haar zelfbeeld, dan zei ze dat ze zich zo groot voelde.
[..]
Het hele verhaal van Kevin lees je hier.
Evelien: ‘Had ik maar eerder grenzen gesteld, nu heb ik een kind dat steeds de discussie aangaat’
‘Ik werd relatief laat pas moeder, op mijn 40e met behulp van een ivf-behandeling. Ik was dolgelukkig en wilde alleen maar genieten. Onbezonnen begon ik aan het ouderschap, met maar één doel voor ogen: een gelukkig kind.
Ik wilde een leuke moeder zijn, in plaats van een strenge opvoeder. Maar toen mijn dochter ouder werd, ontdekte ik dat ik mezelf daarmee in de vingers sneed.
Het moment dat ik me realiseerde dat ik niet om het stellen van grenzen heen kon, herinner ik me nog goed. Vrienden met kinderen kwamen bij ons eten en een van de meisjes zei: pap, ik moet naar de wc. Zijn reactie was: daar komt niets van in, je weet dat je dat of voor, of na het eten doet. Mijn mond viel open. Heh, dacht ik, kan dit ook? Mijn dochter was toen een jaar of 5 en ik had er letterlijk nog nooit over nagedacht.
Het hele verhaal van Evelien lees je hier.
Het vierde trimester: Inges dochter had het RS-virus en lag wekenlang in het ziekenhuis
‘Ik vond het spannend om voor de tweede keer zwanger te raken. De geboorte van mijn oudste dochter Benthe (inmiddels 2,5 jaar) ging razendsnel. Te snel, dacht ik vaak.
Ik weet nog dat ik haar aanpakte en tegelijkertijd voelde hoe ik afgleed. Het was alsof dit kind niet míjn kind was. Er ging een knop om, een paar uur later stond ik onder de douche en was ik mezelf kwijt.
Ik had een postnatale depressie, waarvoor ik pas laat de juiste hulp kreeg. Ook al ben ik daar goed bovenop gekomen, wat nou als het weer zo zou gaan?
Gelukkig liep het de tweede keer heel anders. Ook al ging de bevalling nog sneller en was mijn tweede dochter er in anderhalf uur. Toen ik haar in mijn handen had, voelde ik veel liefde. Ik wist dat dit mijn kleintje was, dat was een enorme opluchting.
Het hele verhaal van Inge lees je hier.
