‘Had ik ook maar oog voor mezelf gehad toen mijn vrouw een post-partumpsychose had’

Tot het eind van het jaar interview ik wekelijks drie ouders met een bijzonder verhaal over hun seksleven en de invloed die het (willen) krijgen van kinderen daarop heeft of had, over hun eerste drie maanden als ouder én over de levensles die ze – tot nu toe – uit het ouderschap haalden.

Joost: ‘Had ik ook maar oog voor mezelf gehad toen mijn vrouw een post-partumpsychose had’

‘Vanaf het moment dat onze zoon (inmiddels 14 jaar) geboren werd, ging het bergafwaarts met mijn vrouw. De bevalling was zwaar, de borstvoeding kwam niet goed op gang, we sliepen amper en er waren perikelen in de familie die veel spanning en stress gaven.

Toen ik op dag acht na zijn geboorte wakker werd, lag mijn vrouw niet meer in bed. Ik hoorde dat ze beneden druk bezig was en wist meteen dat er iets mis was, als een kip zonder kop liep ze door ons huis.

Dus ik belde de huisarts, die een kwartier later op de stoep stond en mijn vermoedens bevestigde. Dus terwijl ik de deur opendeed voor de kraamverzorgende, reed ik met mijn vrouw naar de crisisdienst waar ze de diagnose post-partumpsychose kreeg.

Die diagnose was geen opluchting, want waar je bij een zwangerschapsvergiftiging weet wat het is, hoe het ontstaat en hoe je er weer van afkomt, kon niemand me vertellen waar ik aan toe was. Ik had geen idee hoelang het zou duren, wat het precies betekende of wanneer het over zou gaan.

Lees het hele verhaal van Joost hier.

Seksdagboek van Nicolette: ‘De keren dat we het dit jaar deden zijn op twee handen te tellen’

‘In de relatie met mijn vriend is er nooit sprake geweest van een gemiddeld aantal keer seks per week of maand. Ook voordat ik zwanger raakte, was onze seksfrequentie heel wisselend: soms deden we het dagen op rij, dan weer weken niet.

Of we veel zin hadden of juist niet in the mood waren, had te maken met ons stressniveau. In drukke periodes kwam het er niet van. Dat zaten we te veel in ons hoofd en ploften we na een lange dag uitgeput in elkaars armen in slaap. Maar als we ruimte voelden, dan ontstond het als vanzelf.

Onze seks was, en is nog altijd, heel intuïtief. We hadden niet meer nodig dan elkaar en volgden onze lichamen. Zo dicht mogelijk bij elkaar komen, was het doel. Dat werd meestal bereikt nadat ik eerst en daarna hij klaarkwam.

[..]

Het hele verhaal van Nicolette lees je hier (gratis).

Het vierde trimester: draagmoeder Daniek vond het lastig om kraamvrouw te zijn zonder baby in huis

‘De bevallingen van mijn eerste twee kinderen waren heel snel gegaan, dus toen de weeën begonnen, stapten mijn man en ik onmiddellijk in de auto om naar het huis van onze vrienden te rijden.

Mijn baby, maar ook de baby van mijn vrienden

Ik weet nog dat ik daar in bad zat en vond dat het lang duurde. Gedachten als: is er toch onbewust spanning?, zie ik er tegenop om hem straks te moeten delen?, flitsten een seconde door mijn hoofd. Tot het ineens snel ging en ik mijn baby uit het water haalde. Meteen voelde ik dat het goed zat: dit was mijn baby, maar óók de baby van mijn vrienden.

Nadat de baby een uur op mijn borst lag, knipten zijn vaders de navelstreng door en gaf ik hem aan hen. Van dat moment genoot ik, daar had ik het immers allemaal voor gedaan. Het voelde totaal niet als een afscheid.

De kraamweek bleef ik bij mijn vrienden thuis, en dat was heel intiem. Ik was bij de eerste ontmoeting met de opa’s en oma’s en ooms en tantes van mijn baby. Het was heel bijzonder om die intense blijdschap en dankbaarheid van zo dichtbij te voelen.

[..]

Het hele verhaal van Daniek lees je hier.