Kims bevalling onder narcose: ‘In paniek werd ik wakker, waar was mijn kind?’

Ja, ze was misselijk en moe, maar Kim had een prima zwangerschap. Alle controles waren goed en vol vertrouwen koerste ze af op de uitgerekende datum. Als de bevalling lastig op gang komt, raakt ze in paniek en grijpen artsen in.

Kim: ‘Het was in de kamer van de gynaecoloog dat ik brak. Ik was 41 weken zwanger en voor een eerste overtijdcontrole in het ziekenhuis. ,,Hoe gaat het met je?”, vroeg ze en ik barstte in tranen uit. Ik was moe en gespannen, kon aan niets anders denken dan aan het moment waarop de bevalling eindelijk zou beginnen. Ik wilde mijn kindje zo graag ontmoeten.

De arts stelde voor om me te strippen. Ondanks dat ik het liefst wilde dat de bevalling spontaan zou beginnen, stemde ik in. Misschien was dit het zetje dat mijn lichaam nodig had?

Toen we weer thuis waren, begonnen de weeën. Ik voelde me sterk en was er klaar voor. Eindelijk was de bevalling begonnen; het zou niet lang meer duren voordat ik mijn dochter in mijn armen had. Bovendien was ik op de plek waar ik me het fijnst voelde.

Maar er zat geen schot in de zaak. Hoewel de weeën krachtiger werden en elkaar steeds sneller opvolgden, bleef mijn ontsluiting steken op 1 centimeter. Toen de verloskundige ’s avonds laat voor de tweede keer langskwam, was ik maar een halve centimeter verder.

[..]

Lees het hele artikel hier (gratis).

Publicatie 19 april 2024, Ouders van Nu.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.